Heel, heel, heel af en toe voel ik me alleen. Nee, niet alleen; heel af en toe voel ik me eenzaam. Vroeger was het erger, tegenwoordig is het alleen nog af en toe. En vanavond is zo’n avond.
Ik heb al meer dan een maand lang last van ‘een geluid’. Iedere nacht hoor ik het. Ik kan niet in slaap komen en als ik al slaap, word ik er midden in de nacht wakker van waarna ik vervolgens wederom niet in slaap kan komen. Het is zo’n laag geluid dat waarschijnlijk niet veel mensen het kunnen horen, maar ik heb er oprecht last van. En ik kan er niet achter komen wat het is.
Wat dat betreft ben ik heel blij met mijn buren die ontzettend lief met me meedenken. Sterker nog: mijn buurman is voor mij naar mijn achterburen gegaan om daar eens te informeren of het misschien aan hun warmtepomp kan liggen. Maar helaas is hij niet veel wijzer geworden en zelf heb ik thuis alles al geprobeerd om erachter te komen wat het was. Zonder succes. En nu moet ik of leren leven met het geluid dat letterlijk pijn doet aan mijn oren of mijn huis verkopen. En that’s it. Althans, dat zijn de oplossingen die ik in mijn eentje kan bedenken. En dat voelt zo verdrietig, omdat ik juist zo blij was met mijn huis.
Vanavond zat ik een film te kijken: Crazy rich Asian family over een meisje dat verliefd is geworden op een jongen uit een welgestelde familie en die familie accepteert haar niet. Uiteraard overwint de liefde en het was echt zo’n feel good movie. Zo’n film waarvan ik zoiets had: dat wil ik ook. En toen sloeg de eenzaamheid ongenadig toe. Want dat heb ik niet. Al heel lang niet. En in het algemeen is dat helemaal goed, want ik vind het prettig in mijn eentje. Maar heel af en toe wil ik gewoon iemand die me bij de hand neemt en me zegt dat alles goed komt. Die me vertelt dat ik niet gek ben en dat hij het geluid ‘s nachts als we samen in de slaapkamer zijn ook hoort. Dat we er samen wel achter komen wat het geluid is. Dat hij nog wel iemand kan vragen, die iemand kent, die iemand weet die het vast op kan lossen. En als we het niet op kunnen lossen, we samen wel wat anders bedenken. Iemand die me in mijn armen neemt en dat dan alles goed is. Iemand die even het stokje van me over neemt, zodat ik er niet in mijn eentje voor sta en alles in mijn eentje hoef te doen. Gewoon, iemand die mijn zorgen wegneemt.
Zucht…. Vanavond ga ik nog maar eens een nachtje wakker liggen en proberen er zo mindfull als mogelijk mee om te gaan en dan ga ik morgen alle moed weer bijeen rapen om iemand te vinden, die iemand kent, die nog wel iemand weet die me misschien wel kan helpen…. Wie weet wat morgen brengt…. Wie weet vind ik morgen de oplossing wel…
Estelle Vultink
Hoi Malty
Ik herken het geluid. Ik heb af en toe een vrachtauto die staat te draaien buiten op straat/wat verder weg staat. En/of een hoog frequent geluid zoals van een lamp die op punt van doorbranden staat Het (b)lijkt een overprikkeling te zijn van mijn hersenen. Na een behandeling kinesiologie is het meestal weg of heel veel minder waardoor het niet meer irritant is.
Ben dan dus uit balans. Misschien heeft Estelle er iets aan.
Dank je wel voor alle leesvoer. Knap hoe je alles zo kan verwoorden.
Veel goede tips waar ik me nog niet toe kan zetten. Gaat vast een keer lukken.
Groet
Gemma