Daar is ze; de ‘Teveel Vrouw’. De vrouw die te veel lief heeft, te diep voelt, te vaak vraagt, te veel verlangt. Ze neemt te veel ruimte in beslag, met haar gelach, haar rondingen, haar eerlijkheid, haar seksualiteit. Haar aanwezigheid is zo groot als een boom. Zo immens als een berg. Haar energie bezet elke hoek van de kamer. Samengevat: ze neemt te veel ruimte in.
Ze veroorzaakt irritatie met haar continue behoefte aan willen, te veel willen. Ze verlangt veel, ze wil alles. Te veel liefde, te veel begrip, te veel geluk, te veel me-time, te veel plezier. Ze zal door donkerte, woeste rivieren en hellevuren gaan om het te krijgen. Ze riskeert alles om de verlangens van haar hart en lichaam te vervullen. Dit maakt haar gevaarlijk. Zij is gevaarlijk.
Daar gaat ze, de ‘Teveel Vrouw’, ze zet mensen te veel aan het denken. Laat ze te veel voelen. Te veel zwijmelen. Zij, met haar pure woorden en een zelfverzekerdheid die je ziet aan de manier waarop ze zichzelf draagt. Zij, met de diepe lach vanuit haar buik, met haar onverzadigbare eetlust en haar neiging tot vurige passie. Alle ogen zijn op haar gericht, denkend dat ze bijzonder is. Dat ze gek is. Dat ze een zwarte schaap is.
Oh, die ‘Teveel Vrouw’. Te luid, te levendig, te positief, te eerlijk, te emotioneel, te slim, te intens, te mooi, te lief, te complex, te gevoelig, te wild, te intimiderend, te succesvol, te dik, te slank, te krachtig, te energiek, te politiek, te doelgericht, te ambitieus, te vrolijk, te gretig, te enthousiast, …te véél. Ze zou eigenlijk een beetje moeten indammen, een paar stappen terug moeten doen. Aanpassen…in het gareel!
Iemand zou haar terug moeten zetten op een meer respectabele plaats. Iemand zou haar moeten vertellen wat haar plek is. Maar hier ben ik. De ‘Teveel Vrouw’, met mijn te tedere hart en mijn te veel emoties. Een hedonist, feministe, plezierzoeker, liefde brenger. Ik wil veel gerechtigheid, oprechtheid, ruimtelijkheid, gemak, intimiteit, respect, gezien worden, begrepen worden, je onverdeelde aandacht en dat je je aan je beloften houdt. Nog meer geliefd worden.
En toch. Ik sta. Nog niet helemaal rechtop maar ik sta. Ik wil. Ik voel. Ik vraag. Ik wortel, ik riskeer en ik neem ruimte in beslag. Ik moet. Ik wil. Ik voel de angst voor haar grote aanwezigheid, voor de manier waarop ze leeft en de waarheid van haar gevoelens respecteert. Ik voel de angst van onze moeders, mijn zusters en onze dochters. Ik voel de pijn van de verstikking. En zelfs nu, zelfs vandaag nog, schaamt de ‘te veel’ vrouw zich voor haar grootsheid, voor haar gebrek aan kalmte, voor haar gepassioneerde karakter. En toch.. ze gedijt.
Als je ooit ‘te veel’ of ‘overdreven emotioneel’ bent genoemd, ben je waarschijnlijk een ‘Teveel Vrouw’. En als je dat bent, leer jezelf te omhelzen. Alles. Van de diepte, maar ook de breedte van je zijn; om jezelf niet in te houden en jezelf nooit in de steek te laten, je grootsheid, je uitstraling. Bevrijd jezelf. Vergeet alles wat je hebt gehoord. Jezelf zijn is een geschenk. Wees niet bang voor dit geschenk en laat niemand je er afstand van doen.
Je teveel-heid is magisch. Het kan de wereld veranderen. Dus alsjeblieft, teveel vrouw. Verwonder. Genees. Vraag. Zoek. Verlang. Beweeg. Voel. Zoen. Spreek, Vrij. Wees jezelf. Zoek de verbinding. Geloof in jezelf. Dat is je grootste kracht. Geloof dat je er mag zijn. Geloof dat je van waarde bent. Maak golven, spuw je vlammen uit, geef ons koude rillingen. Sta alsjeblieft op. We hebben je nodig. Kom en deel wat er leeft in jou en je hart. Je pijn is je goudmijn.
Origineel bericht van Ev’Yan Whitney. Met dank aan een onbekende vertaler. Ik heb het naar eigen inzicht aangepast. Heb je interesse voor deelname aan de V-kring? Stuur een bericht via info@malty.nl
Excuses… het is Janneke.
Wauw! Wat een heerlijk ondersteunend en herkenbaar verhaal ! Terug in je hok … zei mijn ex… ik was TE……
Fijn dat het je wat heeft opgeleverd. “ ZE” zeggen zoveel, Jenneke. Wat zegt je eigen gevoel?