Hieronder een beschrijving van de kickoff van Vrouwelijk Leiderschap.
Wat we als vrouwen vroeger van een hele dorp kregen doen we nu alleen. Om dingen ALLEEN te doen moet je wel heel STERK zijn. Uiteindelijk betaal je daar een prijs voor. Want altijd sterk zijn is je ZWAKTE. STERK zijn is geen KRACHT. STERK zijn is een overlevingsmechanisme. Helaas is dat wel de rode draad van veel vrouwen. En die rode draad mag minder rood worden.
Wat maakt dat jij altijd STERK moet zijn? Van wie moet jij sterk zijn? Wat maakt dat jij steeds dezelfde patronen blijf herhalen? Wat maakt dat jij angstig bent? Wat maakt dat jij moeite hebt met zichtbaarheid? Wat maakt dat jij jezelf afwijst? Of voortdurend en structureel over je grenzen heen gaat? Wat maakt dat er altijd een tekort is aan tijd, geld, liefde of voldoende klanten? Wat maakt dat je zo je best blijft doen, terwijl je doodmoe bent? Wat maakt dat er zoveel gedoe is in je relatie, met je dochter, zus, moeder, leidinggevende, partner? Dit zijn maar een paar voorbeelden.
Na de zomer was de aftrap van een reeks workshop over vrouwelijk leiderschap met als thema: ‘verbinding maakt het verschil’. Een magische dag. Intens. Mooi. Als je voorbij je angst, je schaamte en schuldgevoel kunt kijken wat er werkelijk speelt ontstaat er een prachtige beweging van stromende liefde. Daarmee maak je ook een opening naar pijn en mogelijke trauma’s die generatie op generatie worden doorgegeven. Je zelfafwijzing, je minderwaardigheidsgevoel, het verdoven, het ‘zo-druk-zo-druk’, het vluchten naar je hoofd en het zoeken naar bevestiging en erkenning. Is dit wel van jou? Misschien zijn het onbewuste patronen die bepalend zijn voor je gedrag.
Naast de pijn, verdriet en de overlevingsmechanismes was er vooral en volop de vrouwelijke energie van zorgzaamheid, liefde, bedding en sharing aanwezig. Omringd door een prachtige groep vrouwen was ik mijn lunch vergeten. Voor mij werd een bordje gemaakt (zonder dat ik erom had gevraagd). Iedereen gaf een beetje van de eigen lunch. “Dit heeft de supermarkt gemaakt. Mijn zus heeft de nasi gemaakt. Mijn moeder heeft de groente gemaakt”. En zo zaten er meer vrouwen aan tafel dan er fysiek aanwezig waren. En daarmee heb ik de essentie van Systematisch Werken te pakken. Niets staat op zichzelf. Je draagt het bij je. In energie, zonder dat je dat ziet of er zelfs bewust van bent. De mooie dingen en ook de minder mooie dingen.
Je hoofd denkt dat je alleen bent. Of er niet bij hoort. Ik en de rest. Ik tegen mijn concurrenten. Ik tegen mijn moeder. Ik tegen de chef. Ik tegen de wereld. Wat is die wereld? Waar bestaat die uit? Sta je daar weleens bij stil? En kan je de wereld tegenhouden? Zo zat ik aan een bord eten waarvan de bron en de hand die het gemaakt heeft wortels heeft met Friesland, de Zaanstreek, ‘Turkije’, Suriname, India, Indonesië, Limburg, Curaçao en daarmee met Afrika (en vermoedelijk nog meer). Je wereld en de werkelijkheid is zo klein of groot zoals je het zelf maakt. Je LEVEN is zo klein of groot zoals je die zelf maakt. De vraag is of je moedig genoeg bent om te onderzoeken wat er echt speelt.
Van mij moet je helemaal niets. Gewoon gelukkig zijn is wat iedereen wilt. Omringd door mensen die om je geven. Klaar. Als dat niet het geval is mag je gaan onderzoeken wat je blokkeert. Dat is een advies. Die blokkade werpt je hoofd niet zomaar in je schoot. Daar mag je best je verantwoordelijkheid voor nemen. De realiteit en werkelijkheid is dat niets op zichzelf staat. En die verhalen in je hoofd… Als je verder wilt in het leven, begin dan bij jezelf. Onderzoek die verhalen. Onderzoek je behoeften. Wat willen die je zeggen?
Ik heb heerlijk gegeten. Want ik kan inmiddels steeds beter ontvangen. Want dat is wel een DING en geen ‘dingetje’. Kan jij ontvangen? Maak dat wat er NIET is niet KLEINER. En jeZELF ook niet. Als het geven en nemen & ontvangen niet in balans is ontstaat en blijft er ONRUST. De dames hebben gisteren allemaal op hun eigen manier iets ontvangen. Want als ik iets doe, doe ik het zorgvuldig. Krachtig en zonder onder de mantel der liefde te bedekken. Die VERHALEN in je hoofd. Ik help je ze om te zetten in wie je werkelijk bent.
Als je vaste patroon ‘weglopen’ is laat ik je dat voelen en ervaren en vooral de consequenties ervan zien. Kop in het zand steken en doen alsof pijn niet bestaat werkt niet. Je draagt het bij je. Voorbij de masker is het er ALTIJD. De ander de schuld blijven geven maakt je een SLACHTOFFER. Stop en kijk wat je zelf kunt doen. Jezelf verliezen is please-gedrag en niet weten wie je bent werkt niet. Eerst ik en dan de ander. Eerst naar binnen en dan naar buiten. Je verlies en gemis nemen. Dat doet pijn en is confronterend. En tegelijkertijd. Je bent niet van suiker. Je bent KRACHTIGER dan je denkt.
De patronen blijven herhalen en doorgeven naar de volgende generatie is een keuze. Ik kies daar niet voor. Ik ruim op wat ik kan opruimen zodat alles wat na mij komt het beter heeft dan wat er voor mij was. Dat is wie ik ben. Dankbaar dat ik dit werk doe. Dankbaar voor de lessen van mijn ouders. De offers die ze gemaakt hebben laat ik niet zomaar voorbij gaan. Dit aankijken en doorvoelen is misschien het mooiste cadeau wat ik aan mijn eigen systeem kan geven.
Verbinding maken tussen HOOFD, HART en HANDEN (buik) zorgt voor HELING zodat je voluit kunt gaan leven en doen waarvoor je op de wereld bent. Dat mag iets kleins zijn maar ook GROOTS als je daar de MOED voor kunt opbrengen. Contact maak je met je ogen, verbinding met je hart. Je bent van harte welkom. Met alles wat er in je leeft. De volgende workshop Vrouwelijk Leiderschap is op 30 oktober en heeft als thema: Volg je verlangen!