Welkom!
Sinds 2019 ben ik in de ban van familieopstellingen. Het was een oefening zonder woorden. Ik stond oog in oog met een mede-cursist die ik nog amper kende. Of ik ‘voor haar moeder wilde staan’. Nu ben ik heel goed in het denken: hoe moest ik dat doen als ik haar amper kende en dus al helemaal niets van haar moeder wist? Binnen een paar seconden voelde ik verdriet en werd ik naar achteren getrokken. De woorden die opkwamen waren anders dan ik zou gebruiken. Wat ik zei had veel effect op de ander: ‘Dit is precies zoals mijn moeder het zegt. Het leek wel alsof ik in de ogen van mijn moeder keek. Ik voel nu waardoor ze zo kan doen’. Voor mijzelf heeft een opstelling met mijn moeder, oma, en nog 5 moeders vóór hen heel veel veranderd. Ik kon echt ervaren dat ik erbij hoor: in die vrouwenlijn ligt mijn basis, van waaruit ik doorgeef. Niet alleen aan mijn dochters, ook aan de mensen om me heen.
Is een opstelling zweverig?
Welnee, want iedereen blijft zichzelf en in het hier en nu. En er wordt ook zeker wel gelachen. Als ik jou begeleid, gaan we eerst samen onderzoeken wat er speelt in jouw familie, het werk, of je leven. En wat wil je graag (veranderen)? Je vraagt iemand uit de groep om voor jou in de opstelling te staan. Soms is dan al de eerste eyeopener, als die persoon maar niet weet waar te gaan staan en je hierdoor beseft dat je moeite hebt met keuzes maken. Daarna komen er anderen uit de groep in de opstelling, als ‘representant’ voor familieleden, gevoelens of bijv. ‘het werk’. Steeds vraag ik als begeleider wat er bij de representanten gebeurt en kom ik bij jou terug om te vragen wat het met jou doet. Als vraagsteller zie je vanaf een afstandje wat er in de opstelling gebeurt. En ervaart soms zelf hoe het is op die plek. Hierdoor kan een beklemmend gevoel of een oude gedachte worden losgelaten met een letterlijke ‘zucht van verlichting’. Het mooie is dat na de opstelling vaak niet alleen bij de vraagsteller zelf, maar ook in de omgeving iets positief verandert.
Liefs,
Vera van Houten