Wat je zaait zal je ook oogsten

Een keizer uit het oude India vond dat het tijd was om zijn opvolger te kiezen. In plaats van één zijn kinderen vroeg hij op een dag alle jonge mannen uit het koninkrijk om bij hem te komen.

De keizer zei: “Het is tijd voor mij om af te treden. Ik ga de volgende keizer kiezen. Ik heb besloten om één van jullie te kiezen.” Zijn eigen kinderen waren geschokt!  

Maar de keizer ging verder. “Vandaag geef ik jullie allemaal een speciaal zaadje. Ik wil dat je het zaad plant, water geeft en na één jaar terugkomt. Neem dan mee wat er uit dit zaadje is gegroeid. Ik beoordeel op basis daarvan wie de volgende keizer is!”

Eén jongen met de naam Bablu was er die dag bij. Net als de anderen kreeg ook Bablu een zaadje. Thuis vertelde hij opgewonden het verhaal aan zijn moeder.  Zij hielp hem aan een mooie pot en samen plantten ze het zaadje.

Een paar weken ging voorbij. Elke dag gaf hij zijn zaadje water. Ondanks zijn goede zorgen gebeurde er niets met het zaadje. Op de markt hoorde Bablu de andere jongens over hun zaden en planten praten. Die begonnen weelderig te groeien.

Zes maanden gingen voorbij.  Bablu voelde zich een mislukking. Op de markt hoorde hij steeds vaker en nog meer meer mooie verhalen. Zelf had hij niets te vertellen. Wel ging hij elke dag naar de mandir om te bidden tot Krishna om een levensteken. Maar er gebeurde helemaal niets.

Uiteindelijk ging er een jaar voorbij.

Alle jongeren moesten weer naar het paleis.  Misselijk van mislukking nam hij zijn mooie lege pot mee. Toen hij daar was keek hij zijn ogen uit. Prachtige planten. Mooi in alle soorten en maten. Weelderig bloeiend in de prachtigste kleuren. Er waren zelfs jonge fruitbomen.

Bablu legde zijn mooie maar lege pot op de vloer. Ogen vol medelijden keken hem aan. Er werd openlijk gegniffeld. Sommigen lachten hem zelfs hardop uit. Bablu voelde zich steeds kleiner worden. Zichzelf in de menigte verstoppen lukte niet.

De keizer keek zijn ogen uit toen hij arriveerde. “Wat een geweldige planten, bomen en bloemen” zei hij tegen de groep opgewonden jonge mannen. “Vandaag zal één van jullie worden aangesteld als de volgende keizer!”

En toen zag de keizer Bablu met zijn mooie lege pot. De keizer beval de bewakers om Bablu naar voren te brengen. Hij voelde zijn maag ineen krimpen toen alle aanwezigen hem uitlachten. Met knikkende knieën ging hij naar de keizer.  Zelfs de keizer weet dat ik een mislukking ben, dacht hij.

Toen Bablu naar voren kwam,  vroeg de keizer zijn naam. “Mijn naam is Bablu” antwoordde hij. De keizer vroeg iedereen om te kalmeren en zich in te houden. Vervolgens keek hij weer naar Bablu en pakte zijn handen liefdevol vast. Tegen de menigte kondigde toen aan: “zie uw nieuwe keizer, hij heet Bablu! Graag wat meer respect voor de nieuwe keizer”.

Er viel een dwingende stilte. Toen zei de keizer: “een jaar geleden gaf ik jullie allen gekookte zaden. Ik wist dat ze niet zouden groeien. Jullie allemaal hebben me bomen en planten en bloemen gebracht. Behalve Bablu!”

Bablu is de enige met de moed en eerlijkheid om zich aan de opdracht te houden. Hij is de enige die integer, oprecht en eerlijk is geweest. Eerlijkheid loont altijd.  Daarom is hij degene die de nieuwe keizer zal zijn!”

Het moraal van het verhaal is wel helder, lijkt me zo.

Is eerlijkheid altijd lonend? Wat is jouw visie of idee hierover?

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven
Chat openen
Hoi, Malty hier.
Stuur mij gerust een appje als je vragen hebt of meer info wilt.
Fijne dag!